Zło we mnie

Reżyseria:  Oz Perkins

Scenariusz:   Oz Perkins

Gatunek: Horror

Data polskiej premiery: 10 marca 2017

Zło we mnie to nazwa najnowszego horroru, który ostatnio ukazał się w polskich kinach. Na samym początku warto podkreślić, że nie spotkacie tutaj typowych dla tego gatunku zabiegów notorycznie stosowanych przez twórców. Pod tym względem ten film jest zgoła odmienny, ale nie tylko pod tym… Charakterystyczną cechą filmów grozy jest towarzyszące im, najczęściej od początku do samego końca, wysokie napięcie, które najczęściej tworzone jest poprzez zastosowanie tego samego wzoru. Kilka potwornych postaci lub duchów, do tego wszystkiego płynące z głośników nagłe efekty dźwiękowe, wyskakujące nagle z szafy zjawy lub pojawiając się w lustrze mary i gotowe! Mamy podskakującego przed ekranem widza. Recepta na sukces? Niekoniecznie i nie zawsze.

Fakt, iż taki zabieg się zazwyczaj sprawdza, to jeszcze nie znaczy, że twórcy powinni go nadużywać. Często się tak dzieje. Prawdziwą sztuką, jeśli w ogóle można mówić przy tym gatunku o sztuce ;-), jest umiejętność przyspieszania pulsu odbiorcom poprzez budowanie muru grozy, otaczającego z każdą sekundą coraz bardziej, wywołując przy tym przyspieszony oddech. Twórcy filmu Zło we mnie do perfekcji opanowali „budowlankę”. Udało im się po mistrzowsku stworzyć piękny dom grozy. Świetnie wpasowana w tło i wydarzenia oprawa muzyczna, ale nie na zasadzie wplećmy w ciszę jakieś uderzenie, to ich przestraszymy. Wszystkie pojawiając się w nim dźwięki zostały umiejętnie „sklejone „ze zdjęciami. Chwilami zastanawiałam się, czy otaczające mnie dźwięki pochodzą z filmu, czy są to po prostu odgłosy wydawane przez szamoczących się w sali ludzi.

Umiejętnie skonstruowane i przemyślane dwuznaczne zachowania i dialogi bohaterów świetnie uzupełniają się z muzyczną kompozycją. Należy docenić również to, że nie ma w tej produkcji wyskakujących z zaskoczenia ludzi lub zjaw. Czy brak tych elementów ujmuje czegoś temu filmowi? Absolutnie nie, a wręcz przeciwnie. Z niepozornie zmontowanej konstrukcji udało się stworzyć coś wyjątkowego, może nie jest to arcydzieło, ale trzeba przyznać, że wykonano kawał dobrej roboty. Pomimo, że widziałam wiele dużo lepszych produkcji, to ta mimo wszystko zasługuje na uznanie. Klimat został stworzony ponadto licznymi opowieściami, rozmowami a nawet zachowaniami, co należy docenić. Wszystko to nie pozostało bez echa. Możliwe nawet, że te zabiegi uratowały całą resztę, która była troszeczkę, a momentami nawet bardzo chaotyczna. Sceny z całego filmu są jakby „zmiksowane” i pokazywane z różnych perspektyw, przez co często ciężko się połapać w wydarzeniach. Czasem nie do końca wiadomo o co chodzi. Całość wydaje się być momentami bardzo pokrętna, ale ciekawie przedstawiona. Klimat jest, groza jest, czego chcieć więcej…

Co prawda nie wiem, czy całość była pomysłem na film, czy raczej była tylko i wyłącznie dziełem przypadku. Niewątpliwie jest to coś nowego i innego. Niestandardowe nie musi od razu oznaczać złe. Prawda?