Dziewczyna ze śniegiem we włosach

Ninni Schulman

Kilka lat temu kupiłam książkę pt Dziewczyna ze śniegiem we włosach. Dzisiaj już nie pamiętam po jakiej książce po nią sięgnęłam, w każdym razie przeczytałam kilka stroni odłożyłam ją na półkę. Wydawała mi się nudna i wyjątkowo odrzucająca. Jakiś czas temu postanowiłam dać jej drugą szansę. Sięgnięcie po nią okazało się strzałem w dziesiątkę.

Uroku i klimatu dodatkowo dodawał padający za oknem śnieg, a później temperatury spadające dużo poniżej zera. Nie wiem dlaczego za pierwszym razem książka nie przypadła mi do gustu, bo po jej przeczytaniu, a nawet już w trakcie czytania, stwierdziłam, że jest po prostu fenomenalna. Autorka Ninni Schulman stworzyła prawdziwe dzieło. Dawno nie czytałam tak nieprawdopodobnie przystępnej dla czytelnika powieści. Przedstawioną w Dziewczynie ze śniegiem we włosach historię czyta się miło, lekko i wyjątkowo przyjemnie. Schulman umiejętnie wplata w kryminalną historię wątki obyczajowe. Przedstawia wyjątkowo realnie życie występujących w niej ludzi. Unaocznia ich rozterki, problemy, radości i smutki, co nadaje dużego realizmu postaciom. Czytelnik odnosi wrażenie jakby oglądał z bliska czyjeś codzienne życie. Muszę przyznać, że to jest niezwykłe jak można być blisko bohaterów stworzonych przez szwedzką pisarkę dzięki autentyczności, którą im nadaje poprzez wprowadzenie opisów zwykłych codziennych czynności. Praktycznie z każdą z nich można się utożsamić, odnaleźć w niej siebie. Autorzy powieści zazwyczaj tworzą (oczywiście nieświadomie) niewidzialną barierę pomiędzy jej bohaterami a czytelnikami. W tym przypadku Szwedce udało się zatrzeć tę granicę, dzięki czemu można porównać książkę do opowieści koleżanki, którą uraczyła nas przy kawie podczas ostatniego spotkania.

Ten kryminał jest pełen napięcia i emocji. Do ostatnich stron trzyma czytałam go z ogromnym zaciekawieniem i przyjemnością. Przez te kilkaset stron zdążyłam zżyć się z bohaterami, przestali być dla mnie anonimowi. Bardzo to lubię i czuję się niepocieszona, gdy postacie są w różnych powieściach czasem są tak mętne, bezosobowe, że na koniec na dobrą sprawę nie wiem, kto tam występował, bo najzwyczajniej nie zwracałam na to uwagi. Gdyż bezbarwne, wyblakłe postacie w ogóle nie rozbudziły mojej ciekawości. Tworzenie tak interesujących opisów i osobowości zasługuje na uznanie.

Fabuła nie zawiera zbyt wielu wątków, więc nie można się w niej zagubić. Wszystko jest jasne i klarowne. Bardzo podobała mi się również główna postać dziennikarki Magdaleny Hansson, dlatego że łączyła w sobie spójne cechy, a jej zachowanie i postać była od początku do końca konsekwentnie utworzona. Nie była przy tym przesadna i nierzeczywista. Kobieta opuszcza Sztokholm i wraca w rodzinne strony. Wiejskie życie jest czymś co, ma nadzieję, pozwoli odzyskać jej równowagę i będzie odpowiednim środowiskiem dla jej synka, którego musi wychować sama po tym jak jej mąż zostawia ją dla innej kobiety. Magdalena dzielnie idzie przez życie, stara się odnaleźć w nowej pracy, być przy tym dobrą matką. Musi stawić czoła problemom, co ze względu na jej stan psychiczny, tęsknotę synka za domem i problemy z byłym mężem nie jest łatwe. Dziennikarka dodatkowo angażuje się dodatkowo w prowadzenie własnego śledztwa.

Kryminalna opowieść została bardzo dobrze zbudowana. Od początku zaczyna coś się dziać – ginie młoda nastolatka. Później stopniowo jest rozbudowywana i z każdą chwilą wciąga coraz bardziej. W końcu ktoś umiera. Innym grozi niebezpieczeństwo. Gdzieniegdzie pojawiają się jakieś tropy. Śledztwo rozkręca się coraz bardziej, coraz więcej się dzieje, Rosnące szybko tempo sprawia, że od książki nie sposób się oderwać.

Świetnie napisana książka. Niewątpliwie w najlbiższym czasie sięgnę po kolejne pozycje napisane przez Ninni Schulman i Ciebie też do tego zachęcam!